Karta weterana

Rodzeństwo:	Helena, Feliks, Ludwik, Wiktor, Pelagia, Klara, Stefania, Zosia
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Wiktoria Cyrulik zd. Baranowska
Dzieci:	Zenon, Halina, Aniela, Genowefa, Łucja
Ostatni adres:	Kiszewo, pow. Oborniki

Narodowość:	polska
Wykształcenie:
Zawód:	kołodziej

Wyznanie:	rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:
Stanowisko:	właściciel warsztatu

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz,

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Wojska saperskie
Stopień:	sap.
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	7 Pułk Saperów Wielkopolskich

Funkcja na 1 września 1939:	saper
Przydział po 1 września 1939:
Funkcja po 1 września 1939:

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	28 maj 1979
Miejsce śmierci:	Oborniki
Obecne miejsce spoczynku:	Oborniki, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Antoni Cyrulik urodził się 2 czerwca 1901 r. w Obornikach jako syn pracownika leśnego Józefa Cyrulika i Anny z Przymusińskich. Rodzina Cyrulików mieszkała w Kobylnikach, niedaleko Obrzycka. Antoni Cyrulik został kołodziejem. Prowadził warsztat w Kiszewie w pow. Oborniki. Ożenił się z Wiktorią z Baranowskich. Walczył w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W kampanii wrześniowej 1939 r. wziął udział jako saper zmobilizowany przez 7 Pułk Saperów Wielkopolskich. W czasie walk dostał się do niewoli niemieckiej. Został osadzony w Stalagu III A (nr jeńca: 1318), a następnie w Stalagu X A, skąd powrócił do domu. Zmarł 29 maja 1979 r. w Obornikach.
Wspomnienia / relacje:	Rodzina wspomina Antoniego jako osobę spokojną i kulturalną. Lubił śpiewać dzieciom wojskowe piosenki. Według opinii Pań był bardzo przystojny. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Zachowały się wspomnienia, że walczył gdzieś pod Lwowem oraz o postoju gdzieś w lasach i watahach wilków. Z kampanii wrześniowej 1939 r. zachowało się wspomnienie o marszu pieszo aż pod Warszawę i obraz rowów pełnych zniszczonych taborów. Antoni miał zostać wysłany z obozu jenieckiego na roboty przymusowe jednak dzięki wstawiennictwu miejscowego Niemca ze wsi, w której mieszkał, mógł wrócić do domu ze względu na wykonywany zawód.
Historia pochówku:
Źródła:	tradycja rodzinna, www.straty.pl
Uwagi: