Karta weterana

Nazwisko: BARTOSIAK
Imię #1: Wacław
Imię #2: Stanisław
Imię #3:
Pseudonim:
Imię ojca: Szczepan
Imię matki: Klementyna
Nazwisko rodowe matki: Kulczyńska
Data urodzenia: 27 lipiec 1897
Miejsce urodzenia: Warszawa
Rodzeństwo: # Eugeniusz; # Jan; # Marian (ur. 31 X 1900, Warszawa, ochrzczony 3 XI 1900, Warszawa, na Pradze, kościół par. pw. Matki Bożej Loretańskiej, zm. 10 I 1941, Warszawa, na gruźlicę, pochowany: Cmentarz Bródnowski, kwatera 26 G, rząd V, grób 10); mąż Marii Antoniny z Zejdowskich (córki Jana i Franciszki z Grocholskich, ur. 7 XII 1902, Warszawa, ochrzczonej 12 IV 1903, Warszawa, kościół par. pw. Świętego Krzyża, poślubionej 19 XI 1925, Warszawa, na Bródnie, kościół par. Matki Bożej Różańcowej, zm. 16 VII 1943, Warszawa, na gruźlicę, pochowanej: Cmentarz Bródnowski, kwatera 26 G, rząd V, grób 10); ojciec Teresy Krystyny (ur. 27 VII 1927, Warszawa, na Bródnie, zamężnej z Zygmuntem Stanisławem Wilkiem, matki Jana, ur. 26 X 1956, zm. 25 XI 2018, i Romana; zm. 13 IX 1998, Tychy, pochowanej: Tychy, Cmentarz Komunalny Wartogłowiec, sektor 019, rząd 1, grób b/116, z synem); # Mieczysław; # Pelagia; # Jadwiga; # Irena;
Stan cywilny: kawaler
Małżonek: -
Dzieci: -
Ostatni adres: Warszawa, Bródno
Narodowość: polska
Wykształcenie:
Zawód: oficer zawodowy
Wyznanie: rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:
Stanowisko: dowódca szwadronu

Stosunek do służby wojskowej: żołnierz, zawodowa służba wojskowa
Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny: Armia Poznań
Rodzaj broni lub służby: Kawaleria
Stopień:

rtm.
Przydział na 1 września 1939: Wielkopolska BK
Jednostka: 3 szwadron pionierów
Funkcja na 1 września 1939: dowódca szwadronu
Przydział po 1 września 1939: 3 szwadron pionierów
Funkcja po 1 września 1939: dowódca szwadronu
Przebieg służby wojskowej: # 1 VII 1922 - po ukończeniu kursu oficerskiego szkoły jazdy w Grudziądzu promowany na stopień ppor. sł. st. kaw. z przydziałem do 25 pułku ułanów w Prużanie;
# 1 VIII 1924 - awansowany na stopień por. sł. st. kaw.; następnie na służbie w 26 pułku ułanów, po czym odkomenderowany do szwadronu pionierów 9 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Baranowiczach;
# 1930-1934 - na służbie jako młodszy oficer w 9 szwadronie pionierów w Baranowiczach, następnie na stanowisku zastępcy dowódcy 10 szwadronu pionierów w Bydgoszczy;
# 1 I 1935 - awansowany na stopień rtm. sł. st. kaw. i przeniesiony na stanowisko dowódcy 3 szwadronu pionierów w Poznaniu;
Odznaczenia: Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny), Srebrny Krzyż Zasługi
Wrzesień 1939 - szlak bojowy: wraz z 3 szwadronem pionierów w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, m.in. w walkach nad Bzurą, na przedpolach Warszawy i w obronie stolicy aż do jej kapitulacji; od 28 IX 1939 - w niewoli niemieckiej;
Data śmierci: 7 lipiec 1965
Miejsce śmierci: Warszawa
Obecne miejsce spoczynku: Warszawa, ul. Św. Wincentego, Cmentarz Bródnowski
Lokalizacja grobu: aleja 30 G, rząd VI, grób 21 (grób rodzinny)
Upamiętniony: Tak
Forma upamiętnienia: tablica epitafijna grobu rodzinnego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, ul. Św. Wincentego
Życiorys:
Wspomnienia / relacje: Roman Wilk, wnuk wujeczny weterana: "To był wspaniały i szlachetny człowiek, bohater wojenny i bohater (mojej) rodziny. Bardzo dobrze pamiętam, jak moja mama Teresa Wilk z domu Bartosiak często w bardzo ciepłych słowach wspominała swojego wujka, ze łzami w oczach opowiadała mi swoje i rodzinne losy. Przypominam sobie opowieści o tym, że »Wujek Wacio« - tak mama nazywała wujka - był »przybocznym adiutantem gen. Kutrzeby«. Jeszcze w 1939 roku dostał się do niewoli i przebywał w oflagu - chyba w Niemczech - a po jego wyzwoleniu »znalazł« się w Anglii, skąd już po wojnie wrócił do Ojczyzny. Po powrocie bardzo pomógł mamie. Ułatwił jej skończenie studiów medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i pośrednio pomógł mnie i mojej rodzinie... Wydaje mi się, że Wacław Bartosiak nie miał żony i dzieci, bo musiałbym o tym wiedzieć, a nic takiego sobie nie przypominam. Jego brat Marian Bartosiak był ojcem mojej mamy, czyli moim dziadkiem, […] a moją babcią Maria Bartosiak z domu Zejdowska. Mama opowiadała, że jej rodzice zginęli w czasie bombardowania w Warszawy, mój brat zaś twierdzi, że umarli na gruźlicę. Przypominam sobie, że mama wraz z rodzicami w czasie wojny mieszkała w Warszawie, gdzie się urodziła. Jako dziecko odwiedziłem to miejsce. Dom stał, ale mieszkał w nim ktoś inny".
Historia pochówku:
Źródła: Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 491.

"Rocznik Oficerów Kawalerji", 1930, s. 53, 101.

Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (zebr. Roman Wilk, wnuk wujeczny weterana).

Tradycja rodzinna (Maria Alexandra Wilk, prawnuczka wujeczna weterana).

Cmentarz Bródnowski, red. i oprac. nauk. J. Kieniewicz, Warszawa 2007.

Bartosiak Wacław - , rtm., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=562 [dostęp: 4 I 2012].

Uwagi: Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Ojczyzny i wraz z matką Klementyną i siostrą Ireną zamieszkał w Warszawie, na Bródnie, potem z gen. Romanem Abrahamem przy al. Niepodległości. Chorował na marskość wątroby. Zmarł 7 lipca 1965 r. w Szpitalu Zakaźnym w Warszawie, na Woli.

Fotografia główna za: Abraham R., Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, Warszawa 1969.
Ostatnie zmiany: 2022-10-23 21:18:35 przez redakcja | Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -

Zdjęcia, dokumenty, pamiątki

Wacław Bartosiak jako porucznik kawalerii Wojska Polskiego, 1926 r. (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Rewers fotografii Wacława Bartosiaka jako porucznika kawalerii Wojska Polskiego z jego odręczną dedykacją, 1926 r. (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Wacław Bartosiak (z prawej) w towarzystwie bratanicy Teresy Krystyny i jej męża Zygmunta Stanisława Wilka, okres powojenny (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Wacław Bartosiak (z prawej) w towarzystwie Zygmunta Stanisława Wilka (w środku), męża jego bratanicy Teresy Krystyny, i nieznanego kuzyna, okres powojenny (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Wacław Bartosiak (z prawej) w towarzystwie bratanicy Teresy Krystyny i jej męża Zygmunta Stanisława Wilka, okres powojenny (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Wacław Bartosiak (z prawej) w towarzystwie bratanicy Teresy Krystyny Wilk i nieznanego kuzyna, okres powojenny (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Rewers fotografii Wacława Bartosiaka (z prawej) w towarzystwie bratanicy Teresy Krystyny Wilk i nieznanego kuzyna, okres powojenny (fot. ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Papierośnica rtm. Wacława Bartosiaka z miniaturkami otrzymanych odznaczeń i barwami oddziałów, w których służył, ofiarowana 3 października 1957 r. bratanicy Teresie Krystynie Wilk (pamiątka ze zb. rodzinnych Romana Wilka).Wacław Bartosiak upamiętniony na tablicy epitafijnej grobu rodzinnego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, ul. Św. Wincentego. Stan z dn. 7 czerwca 2019 r. (fot. ze zb. rodzinnych).Wacław Bartosiak upamiętniony na tablicy epitafijnej grobu rodzinnego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, ul. Św. Wincentego. Stan z dn. 7 czerwca 2019 r. (fot. ze zb. rodzinnych).

Komentarze