Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:	oficer zawodowy

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:	dowódca dywizjonu artylerii lekkiej

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Łódź

Rodzaj broni lub służby:	Artyleria
Stopień:	kpt. [2]
Przydział na 1 września 1939:	2 DP Leg.
Jednostka:	2 pal Leg.

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca II dywizjonu
Przydział po 1 września 1939:	2 pal Leg. w składzie armii "Warszawa" (obrona Modlina)
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca części II dywizjonu

Przebieg służby wojskowej:	# 1 X 1924 - jako absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu promowany na stopień ppor. sł. st. art. ze starszeństwem z dniem 1 VII 1923 r. i przydziałem do 13 pułku artylerii polowej w Równem; # 1 VII 1925 - awansowany na stopień por. sł. st. art.; # 1926-1933 - w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (m.in. jako instruktor i oficer baterii szkolnej), po czym przeniesiony na stanowisko dowódcy baterii w 2 pułku artylerii lekkiej Legionów w Kielcach; # 1 I 1934 - awansowany na stopień kpt. sł. st. art.; # 1937-1939 - na stanowisku dowódcy pułkowej szkoły podoficerskiej 2 pal Leg.;
Odznaczenia:	Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny, nr 14229), francuski Krzyż Wojenny (za udział w kampanii francuskiej)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	wraz z 2 pal Leg., m.in. w bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej; od 14 IX - z resztami dywizjonu w obronie Modlina

Data śmierci:	marzec 1991 [3]
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:	Skórkowo (pow. słupski, woj. pomorskie), cmentarz parafialny, grób rodzinny [4]
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 157, 279, 354. indeks nazwisk - s. 454 (dalej: Głowacki 1985). Tradycja rodzinna (Wanda Syska, córka weterana). Syski Leon Stefan - , kpt. art., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=569 [dostęp: 5 III 2012] (dalej: Stankiewicze.com).
Uwagi:	Po zakończeniu kampanii polskiej 1939 r. przedostał się przez Rumunię i Węgry do Francji, gdzie wziął udział w jej obronie. Po klęsce Francji został internowany w Szwajcarii. Z obozu dla internowanych uciekł wraz z innymi żołnierzami polskimi. Schwytany przez Niemców, trafił do obozu kolo Kalisza, w którym był więziony do końca II wojny światowej. Po wyzwoleniu został skazany przez władze komunistyczne na więzienie, z którego wypuszczono go po około roku po interwencji rodziny i prawników.
Przypisy:	[1] a) 3 listopada 1902 (źródło: Głowacki 1985, s. 279); b) 8 listopada 1902 (źródło: Stankiewicze.com); [2] mjr, awansowany po 1989 (źródło: tradycja rodzinna - Wanda Syska, córka weterana) [3] a) marzec 1991 (źródło: Stankiewicze.com - informacja wnuka Aleksandra Samujły); b) ok. 1965 / 1965 (źródło: Głowacki 1985, s. 279 / Stankiewicze.com); [4] a) Skórowo, pow. słupski, woj. pomorskie, cmentarz parafialny, grób rodzinny (źródło: tradycja rodzinna - Wanda Syska, córka weterana); b) Nożyno, pow. bytowski, woj. pomorskie, cmentarz parafialny, grób rodzinny (źródło: Stankiewicze.com - informacja wnuka Aleksandra Samujły); c) brak danych (źródło: Głowacki 1985);