# 1933-1935 - w Grudziądzu (zasadnicza służba wojskowa)
Odznaczenia:
Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939" (7 X 1987 r.), tytuł "Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny" (patent nr 26793 z 2001 r.)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 4 baterią pomiarową artylerii (m.in. na Pomorzu i w bitwa nad Bzurą); 18 IX - wzięty do niewoli niemieckiej pod Warszawą
Data śmierci:
4 czerwiec 2007
Miejsce śmierci:
Unisław
Obecne miejsce spoczynku:
Unisław, ul. Chełmińska, cmentarz parafialny, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
40 m na lewo od głównej bramy
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Bronisław Kwiatkowski urodził się 14 marca 1913 roku w Raciniewie w powiecie Chełmno z zaborze niemieckim w majątku ziemskim, w którym pracowała w kuchni i mieszkała jego matka, Rozalia z Drążkowskich Kwiatkowska. Ojciec, Antoni Kwiatkowski, podczas I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej i służąc w artylerii konnej, poległ, raniony odłamkiem, w Lille we Francji. Wdowa i dzieci otrzymali niewielką rentę po zmarłym. Bronisław uczęszczał do niemieckiej szkoły podstawowej w Raciniewie. Po jej ukończeniu rozpoczął pracę fizyczną w majątku w Raciniewie. W latach 1933-1935 odbywał zasadniczą służbę wojskową w Grudziądzu (w radiolokacji). Zmobilizowany przez 1 Dywizjon Pomiarów Artylerii w Toruniu do 4 baterii pomiarowej artylerii w składzie armii "Pomorze", wziął udział w kampanii 1939 roku. Walczył m.in. na Pomorzu i w bitwie nad Bzurą. 18 września pod Warszawą został wzięty do niewoli niemieckiej, a następnie osadzony w obozie jenieckim. Zwolniony po miesiącu, dotarł pieszo spod Warszawy do Raciniewa. Wycieńczony, niedożywiony i chory na tyfus, był hospitalizowany w szpitalu w Chełmnie. 18 maja 1940 roku w Unisławiu zawarł związek małżeński z Marianną z Budziaków, z którą spotykał się od powrotu z wojska w 1935 roku. Jednak jeszcze przed ślubem, 13 marca 1940 roku, przyszło na świat ich pierworodna córka Urszula. 28 lutego 1942 roku urodziła się druga córka małżonków - Krystyna. Kolejnych dzieci - córek Teresy i Zofii oraz syna Jan - doczekali się 12 sierpnia 1948, 26 kwietnia 1952 i 22 września 1953 roku. W 1945 roku Bronisław podjął pracę w Służbie Ochrony Kolei w Toruniu, a następnie w Grudziądzu. W okresie stalinowskim był ofiara represji. Na emeryturę przeszedł w 1968 roku w stopniu starszego sierżanta SOK. W 1994 roku zaczął chorować na miażdżycę, zanik pamięci i niedowład kończyn dolnych. W związku z tym potrzebował stałej opieki, którą zapewniła mu córka Teresa. Zmarł 4 czerwca 2007 roku w swoim domu w Unisławiu. Doczekał się dziewięciorga wnucząt i dwadzieściorga prawnucząt.
Wspomnienia / relacje:
# "Bronisław zawsze był postawnym mężczyzną o ogromnym poczuciu humoru. Miał niebieskie oczy i ciemne włosy (nie łysiał tylko siwiał)" (tradycja rodzinna, zebr. Maciej Kwiatkowski); # "Po miesiącu przetrzymywania w obozie jenieckim Bronisław dowiedział się, że będą zwalniać obrońców Warszawy. Podstępnie ustawił się w ich kolejce i udało mu się, jako jednemu z nich, wydostać z niewoli. Po Bronisławie w taki sam sposób udało się to jeszcze tylko paru żołnierzom, gdyż oficer niemiecki uświadomił im, że obrońcy Warszawy mają specjalne legitymacje" (tradycja rodzinna, zebr. Maciej Kwiatkowski)
Historia pochówku:
Źródła:
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (zebr. Maciej Kwiatkowski).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2024-04-09 00:38:59 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
