Karta poległego

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Łódź

Rodzaj broni lub służby:	Piechota
Stopień:	kpt.
Przydział na 1 września 1939:	2 DP Leg.
Jednostka:	2 pp Leg.

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca 7 kompanii III batalionu
Przydział po 1 września 1939:	2 pp
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca 7 kompanii III batalionu; od 6 września - równocześnie dowódca III batalionu

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:	Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V nr 14007 (pośmiertnie)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	28 wrzesień 1939
Miejsce śmierci:	Zakroczym
Przyczyna śmierci:	zamordowany
Okoliczności śmierci:	Według wspomnień płk. Ludwika Czyżewskiego, dowódcy pododcinka Zakroczym Twierdzy Modlin, zginął zamordowany przez hitlerowców bezpośrednio po kapitulacji i zawieszeniu broni: „W trakcie naszej rozmowy zbliża się jakiś żołnierz, chcąc mi coś zameldować. [...] Żołnierz melduje, że jest z 7 kompanii i dodaje: – Już po złożeniu broni dowódca 3 batalionu 2 pp, równocześnie dowódca 7 kompanii tegoż pułku, kapitan Tadeusz Wojciech Dorant, wychodząc ze schronu, został spalony niemieckim miotaczem płomieni. Taki sam los spotkał st. sierżanta Stanisława Drechnego [...] z 7 kompanii i kilku innych żołnierzy” (Czyżewski 1982, s. 214).
Pierwotne miejsce spoczynku #1:	Zakroczym, cmentarz klasztorny
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #2:
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #3:
Data ekshumacji:
Obecne miejsce spoczynku:	Zakroczym, ul. Ojca Honorata Koźmińskiego, kwatera wojenna
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:	Tak
Forma upamiętnienia:	krzyż betonowy z imienną tablicą epitafijną na jednej z mogił zbiorowych kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Zakroczymiu, ul. Koźmińskiego
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:

Życiorys:	Wojciech Tadeusz Dorant urodził się 19 kwietnia 1906 r. na Lubelszczyźnie, gdzie ukończył gimnazjum. W latach 1927-1930 w odbywał przeszkolenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowie. 15 sierpnia 1930 r. został promowany na stopień podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem na stanowisko dowódcy plutonu w 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu. Awans na stopień porucznika uzyskał 1 stycznia 1933 r. W 1934 r. otrzymał rozkaz przeniesienia do Korpusu Ochrony Pogranicza na Kresach Wschodnich. Po ukończeniu kursu dla dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie służył w latach 1938-1939 w 2 Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu, gdzie pełnił funkcję dowódcy 7 kompanii w III batalionie. W wojnie obronnej Polski we wrześniu 1939 r. dowodził 7 kompanią III baonu 2 pp Leg. w składzie 2 Dywizji Piechoty Armii „Łódź”. Brał udział w walkach z Niemcami na szlaku bojowym 2 pp Leg., m.in. w rejonie Rozprzy i w ciężkiej bitwie pod Borową Górą. 6 września objął dowództwo III baonu po rannym dzień wcześniej mjr. Tadeuszu Żelazowskim. Na tymże stanowisku uczestniczył w walkach odwrotowych pod Ołtarzewem i Ożarowem, a następnie od 13 września - w obronie Modlina, w trakcie której jego III baon obsadzał Fort 1 w rejonie Zakroczymia. Gdy 28 września podjęto decyzję o kapitulacji i wywieszono białe flagi, Niemcy podeszli do polskich stanowisk i z miotaczy ognia ostrzelali polskich obrońców. Kpt. Wojciech Tadeusz Dorant był jedną z ofiar tej akcji. Za wykazane męstwo i wybitne zdolności dowódcze rozkazem gen. Juliusza Rómmla z 29 września 1939 r. został pośmiertnie odznaczony Orderem Wojennym „Virtuti Militari” kl. V, zatwierdzonym później przez Kapitułę Orderu w Londynie.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:	Jak wspomina płk Ludwik Czyżewski: „Pochowaliśmy kapitana Doranta na cmentarzu zakroczymskim w pobliżu kościoła i klasztoru ojców kapucynów. Tam też został pochowany jego szef kompanii chorąży Stanisław Drechny oraz kilku szeregowych” (Czyżewski 1982, s. 215). Informacja o pierwotnym miejscu pochówku oficera znajduje potwierdzenie w relacji Benigny Kołodziejskiej, mieszkanki Zakroczymia: „[...] W pierwszych dniach grzebaliśmy rozstrzelanych żołnierzy tam, gdzie leżeli: na polach, podwórkach. Dwóch z nich, kapitana Tadeusza Doranta i sierżanta Tadeusza Drechny, pochowaliśmy na cmentarzyku klasztornym. [...]” (cyt. za: Szczerbatko 1999, s. 45).
Poszukiwania mogiły:
Źródła:	Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 170. Wróblewski J., Armia „Łódź” 1939, Warszawa 1975, s. 397. Czyżewski L., Od Gór Borowskich do Zakroczymia, Warszawa 1982, s. 214-215, 222 (dalej: Czyżewski 1982). Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 282, 351, 352. Szczerbatko K., Zakroczym, Zakroczym 1999, s. 21, 45 (dalej: Szczerbatko 1999). Dorant Tadeusz Wojciech - , kpt. piech., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=563 [dostęp: 06. 10. 2013.].
Uwagi: