Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Pelagia Stankowiak (z d. Janiszewska)
Dzieci:	Jolanta Antonina
Ostatni adres:

Narodowość:	polska
Wykształcenie:	gimnazjalne
Zawód:	podoficer zawodowy

Wyznanie:	rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:

Rodzaj broni lub służby:	Lotnictwo
Stopień:	plut. pil. [1]
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	3 p. lotn. [2]

Funkcja na 1 września 1939:
Przydział po 1 września 1939:
Funkcja po 1 września 1939:

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:	odznaka pamiątkowa 3 pułku lotniczego
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	16 czerwiec 1943
Miejsce śmierci:	Chartum (Sudan) [3]
Obecne miejsce spoczynku:	Chartum, cmentarz wojenny
Lokalizacja grobu:	kwatera 6, rząd D, grób 2
Upamiętniony:	Tak
Forma upamiętnienia:	imienna stela nagrobna na jednej z mogił cmentarza wojennego w Chartumie

Życiorys:
Wspomnienia / relacje:	Piotr Tyliński: "Szkołę lotniczą ukończył zapewne w Poznaniu, przy 3 pułku lotniczym, i stał się jego częścią jako pilot 1 klasy (na zdjęciu widzimy go z gapą z wieńcem, a więc musiał być pilotem w czynnej służbie). Zapewne już w trakcie kampanii wrześniowej razem z częścią 3 p. lotn. przeniesiony został w Lubelskie, na tzw. lotnisko zapasowe, skąd po kapitulacji naszych wojsk przedostał się ostatecznie do Wielkiej Brytanii. W ramach struktur RAF przechodzi szkolenia, m.in. na Blacburnach. Niestety, omijają go zaciągi do 301 i 304 dywizjonu w początkowej fazie ich tworzenia i istnienia. Jednak w sierpniu 1942 r. trafił do 1 ADU w Takoradi (zachodnia Afryka). Tam zajmował się dostawami samolotów do jednostek liniowych na trasie Takoradi - Kair - Indie - Sudan - Arabia - Palestyna. Był członkiem grupy polskich pilotów, którzy w okresie od 1 stycznia do 31 marca przetransportowali na wyżej opisanych trasach 427 samolotów. W warunkach klimatycznych kontynentu afrykańskiego oraz liczby mil, które pokonywali Ci dzielni piloci, był to wyczyn godny upamiętnienia. Feralnego dnia 16 czerwca 1943 r. maszyna, którą był dwusilnikowy Lockheed Hudson o numerze FK 459, realizowała lot z Heliopolis do Chartumu i przewoziła pilotów z ADU (14 lotników: 1 Nowozelandczyk, 5 Polaków i 8 Brytyjczyków + 3 Brytyjczyków załogi), zbierając ich z lotnisk, na które dostarczali samoloty. Niestety w trakcie lądowania w Chartumie, podczas skrętu w lewo na ścieżkę podejścia, silnik samolotu zamilkł i Hudson runął na ziemię z wysokości 800 m. Uderzając o nią, pogrążył się w olbrzymiej eksplozji, nie dając pasażerom szans na wyjście z katastrofy. Sam wypadek przeżyła jednak jedna osoba (jeszcze nie udało się ustalić, kto to był), która, niestety, zmarła następnego dnia na skutek odniesionych ran. W raporcie Boeinga z katastrofy Hudsona jako przyczynę uznano chwilowy brak paliwa w silniku na skutek »blokady powietrznej« powstałej w silniku podczas przelotu samolotu nad nagrzanymi od słońca zbiornikami znajdujących się na obrzeżach lotniska".
Historia pochówku:
Źródła:	Cumft O., Kujawa H. K., Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946, Warszawa 1989, s. 488 (Cumft, Kujawa 1989). Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (zebr. Piotr Tyliński). Tradycja rodzinna (Małgorzata Malinowska). Leon Stankowiak, [w:] Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników, http://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=1162 [dostęp: 5 VIII 2016] (dalej: niebieskaeskadra.pl).
Uwagi:
Przypisy:	[1] plut. pil. - ostatni znany stopień czasu pokoju (źródło: archiwum rodzinne / rodzinna tradycja) [2] 3 p. lotn. - ostatni znany przydział czasu pokoju (źródło: archiwum rodzinne / rodzinna tradycja) [3] zginął w katastrofie lotniczej jako st. sierż. Polskich Sił Powietrznych w ramach Royal Air Force (źródło: Cumft, Kujawa 1989)