Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Aniela Gulczyńska
Dzieci:	Ryszard Gulczyński, Jerzy Gulczyński
Ostatni adres:	Pruszcz Gdański, ul. Chopina 7A/9

Narodowość:	polska
Wykształcenie:	zawodowe
Zawód:	kowal, ślusarz

Wyznanie:	rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:	brak
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zasadnicza służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):	Gniezno
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Artyleria
Stopień:	szer.
Przydział na 1 września 1939:	17 DP
Jednostka:	17 pal

Funkcja na 1 września 1939:	Kowal -ślusarz w kuźni pułku
Przydział po 1 września 1939:	17 Pułk Artylerii Lekkiej
Funkcja po 1 września 1939:	Kowal -ślusarz w kuźni pułku

Przebieg służby wojskowej:	17 Pułk Artylerii Lekkiej w Gnieźnie W dniu wybuchu wojny w służbie wojskowej
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	08 czerwiec 1968
Miejsce śmierci:	Pruszcz Gdański
Obecne miejsce spoczynku:	Pruszcz Gdański, Cmentarz Komunalny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Urodzony 3 listopada 1913 roku w Szczytnikach Czerniejewskich.Do 1939 roku pracował w rodzinnej kuźni . Powołany do służby wojskowej w 17 PAL w lutym/marcu 1939 roku. Kampania wrześniowa 1939 roku szlak bojowy 17PAL. W październiku 1939 pod Garwolinem dostaje się do niewoli niemieckiej. Podczas przewożenia do oflagu w okolicach Wałcza ucieka razem z 2 żołnierzami z pociągu stojącego przed miejscowością Gniezno. Wyłamują deski w podłodze wagonu i uciekają z transportu.Przez rok ukrywa się w stogu siana u swoich rodziców w Szczytnikach Czerniejewskich. W 1940 roku przy pomocy miejscowych Polaków i znajomych Niemców wyrabia sobie dokumenty i przenosi się do rodziny w Poznaniu gdzie podejmuje pracę na kolei.W 1943 roku dochodzi do aresztowania wszystkich Polaków pracujących na kolei w Poznaniu. Transporty niemieckie były okradane aż w końcu doszło do wykolejenia pociągu pod Poznaniem. Oskarżono o sabotaż polskich pracowników kolei. Stanisław Gulczyński dzięki wstawiennictwu Niemców nie został rozstrzelany tylko przeniesiony do prac drogowych gdzie jeździł walcem parowym. Tak doczekał końca wojny. Kiedy weszły wojska radzieckie ,wszystkich młodych mężczyzn wcielano do LWP, Milicji albo wywożono w głąb ZSRR. Stanisław wybrał służbę w Milicji. W 1945 roku skierowano go do szkółki milicyjnej w Toruniu wraz z dużą grupą poznaniaków. W szkółce został szefem kompanii szkolnej. Po kilku miesiącach doszło do dezercji dużej grupy słuchaczy, Stanisław Gulczyński bojąc się represji również dokonał ucieczki z jednostki. W lutym roku 1946 dotarł do Pruszcza Gdańskiego. W tej to miejscowości pracował juz w Milicji jego szwagier sierżant Stefan Teperowicz który pomógł mu znaleźć dom i pracę w cukrowni. W cukrowni pracował do 1963 roku. Ze względu na chorobę nogi przeszedł na rentę. Zmarł 8 czerwca 1968 roku.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (Dariusz Wróbel).
Uwagi: