Karta weterana

Nazwisko: SENATORSKI
Imię #1: Leon
Imię #2:
Imię #3:
Pseudonim:
Imię ojca: Andrzej
Imię matki: Halina
Nazwisko rodowe matki: Kiersnowska
Data urodzenia: 22 listopad 1913
Miejsce urodzenia: Kalisz
Rodzeństwo: Dymitr Senatorski
Stan cywilny: żonaty
Małżonek: Stanisława Senatorska
Dzieci: Alicja Senatorska, Maria Kowalewska
Ostatni adres: Kalisz, ul. Chłodna 20
Narodowość: polska
Wykształcenie: średnie
Zawód: oficer zawodowy
Wyznanie: rzymskokatolickie
Tytuł naukowy: brak
Stanowisko: dowódca kompanii strzeleckiej piechoty

Stosunek do służby wojskowej: żołnierz, zawodowa służba wojskowa
Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny: Armia Poznań
Rodzaj broni lub służby: Piechota
Stopień:

por. [1]
Przydział na 1 września 1939: 25 DP
Jednostka: 9 baon strz.
Funkcja na 1 września 1939: dowódca 3 kompanii
Przydział po 1 września 1939: 9 baon strz.
Funkcja po 1 września 1939: dowódca 3 kompanii
Przebieg służby wojskowej: # 2 X 1931 - 15 VIII 1934 - w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej;
4 VIII 1934 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech. ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1934 r. (lokata 166.) i przydziałem do 29 pułku piechoty w Kaliszu;
# 19 III 1938 - awansowany na stopień por. sł. st. piech. i przeniesiony na stanowisko dowódcy kompanii;
Odznaczenia: Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny), Krzyż Walecznych, Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939", Medal za Warszawę, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaka Grunwaldzka
Wrzesień 1939 - szlak bojowy: wraz z 9 baonem strz., m.in. w bitwie nad Bzurą; 16 IX - ciężko ranny, po czym przetransportowany do szpitala wojennego w Giżycach, a następnie do szpitala w Łodzi (po wyleczeniu wzięty do niewoli niemieckiej)
Data śmierci: 19 czerwiec 1979
Miejsce śmierci: Kalisz
Obecne miejsce spoczynku: Kalisz, Cmentarz Rypinkowski, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys: Leon Senatorski urodził się 22 listopada 1913 roku w Kaliszu jako syn Andrzeja Senatorskiego i Haliny z Kiersnowskich. W latach 1929-1931 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Od 2 października 1931 roku kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, którą ukończył 15 sierpnia 1934 roku z promocją na stopień podporucznika służby stałej piechoty i wcieleniem do 29 pułku piechoty w Kaliszu. 19 marca 1938 roku otrzymał awans na stopień porucznika z przydziałem na stanowisko dowódcy kompanii. W kampanii polskiej 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy 3 kompanii 9 batalionu strzelców mobilizowanego przez 29 pułk piechoty w Kaliszu. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą. 16 września został ciężko ranny w płuca odłamkiem granatu moździerzowego, po czym przetransportowany do szpitala wojennego w Giżycach, a później do szpitala w Łodzi. Po wyleczeniu, wzięty do niewoli niemieckiej, trafił do Oflagu II C Woldenberg. W 1945 roku przeszedł w marszu ewakuacyjnym z Woldenbergu do obozu przejściowego w Lubece, gdzie doczekał wyzwolenia. 14 grudnia 1945 roku odpłynął statkiem z Lubeki do Gdyni, skąd przedostał się do rodzinnego Kalisza. Od 19 lutego 1946 do 31 sierpnia 1954 roku był zatrudniony jako pracownik umysłowy w Kaliskich Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego. Następnie do 9 lutego 1955 roku pozostawał bez pracy. Od 10 lutego 1955 do 1 kwietnia 1955 roku był sprzedawcą w sklepie Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Po wielu staraniach otrzymał stanowisko pracownika umysłowego w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w Kaliszu, gdzie w 1973 roku doczekał renty inwalidzkiej związanej z odczuwanymi w dalszym ciągu skutkami obrażeń wojennych. Zmarł 19 czerwca 1979 roku w Kaliszu.
Wspomnienia / relacje: "Mój ojciec był bardzo dobrym, inteligentnym człowiekiem, czułym i kochającym mężem i ojcem. Bardzo przeżywał degradację społeczną po wojnie. Kochał swój zawód, do którego nie mógł wrócić i za co był szykanowany w PRL-u. Szczególnie ubodła go praca w podmiejskim sklepie jako sprzedawca. Bardzo to przeżywał. Pamiętam ten okres, choć wtedy byłam małym dzieckiem" (Alicja Senatorska, córka weterana).
Historia pochówku:
Źródła: "Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych", R. XV, 1934, Nr 12, s. 210, 219.

Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 343, indeks nazwisk - s. 450.

Rezmer W., Armia "Poznań" 1939, Warszawa 1992, s. 524.

Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (Alicja Senatorska, córka weterana).

Uwagi: "Leon Senatorski omyłkowo znalazł się na liście poległych. Ranny bardzo poważnie odłamkiem granatu moździerzowego w płuca, sprawiał wrażenie że nie przeżyje transportu do szpitala polowego w Giżycach, o czym byli przeświadczeni lekarz pułkowy, jak i oficerowie sztabu" (Alicja Senatorska, córka weterana).
Przypisy: [1] kpt., awansowany 12 X 1968 r. na mocy rozkazu personalnego Ministra Obrony Narodowej nr 0441 z 16 IX 1968 r. (źródło: archiwum rodzinne)
Ostatnie zmiany: 2021-10-04 22:28:01 przez redakcja | Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -

Zdjęcia, dokumenty, pamiątki

Leon Senatorski w okresie szkolenia w szkole podchorążych, lata 30. XX w. (fot. z albumu Bolesława Wodeckiego w zb. rodzinnych Wojciecha Millera).Ppor. Leon Senatorski (z prawej) wśród oficerów 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu, m.in. kpt. Bolesława Wodeckiego (pośrodku), lata 30. XX w. (fot. z albumu Bolesława Wodeckiego w zb. rodzinnych Wojciecha Millera).

Komentarze