dowódca 3 kompanii ckm w III batalionie i zastępca dowódcy III batalionu
Przydział po 1 września 1939:
70 pp
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca 3 kompanii ckm w III batalionie i zastępca dowódcy III batalionu
Przebieg służby wojskowej:
# 1924-1927 - w Szkole Podchorążych Piechoty;
# VIII 1927 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech. z przydziałem na stanowisko dowódcy plutonu w 70 pułku piechoty w Pleszewie;
# 1929 - awansowany na stopień por. i mianowany dowódcą kompanii i referentem sportu 70 pp;
# 1932 - po ukończeniu kursu dowódców artylerii w Toruniu przeniesiony na stanowisko dowódcy plutonu artylerii piechoty 70 pp;
# 1939 - odnotowany w stopniu kpt.;
Odznaczenia:
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego "Virtuti Militari" (XI 1966, pośmiertnie za całokształt walk w kampanii 1939 r.)
Murnau, cmentarz parafialny, polska kwatera wojenna
Lokalizacja grobu:
sektor VII, rząd 3, grób nr 21
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
imienna tabliczka epitafijna na jednej z mogił polskiej kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Murnau
Życiorys:
Edward Mamunow urodził się 12 października 1902 roku w Lesznie pod Warszawą jako syn Karola i Weroniki z Głogowskich. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Łodzi. Od 1924 roku odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Piechoty, a po jej ukończeniu w sierpniu 1927 roku został mianowany podporucznikiem służby stałej piechoty i przydzielony na stanowisko dowódcy plutonu w 70 pułku piechoty w Pleszewie. Po awansie na stopień porucznika w 1929 roku został dowódcą kompanii i referentem sportu pułku. Zajmując się przez wiele lat sportem w pleszewskiej jednostce, przyczynił się w dużej mierze do wybudowania stadionu sportowego z trybunami i toru przeszkód. Po ukończeniu kursu dowódców artylerii w 1932 roku w Toruniu otrzymał przydział na stanowisko dowódcy plutonu artylerii pułku. W kampanii 1939 roku wziął udział w stopniu kapitana z przydziałem na stanowisko dowódcy 3 kompanii karabinów maszynowych 70 pułku piechoty, będąc jednocześnie zastępcą dowódcy III batalionu pułku - mjr. Stanisława Michno. Walczył na szlaku bojowym swojego oddziału, m.in. w bitwie nad Bzurą. 19 września 1939 roku dowodzona przez niego kompania stoczyła walkę z oddziałem rozpoznawczym niemieckiej 19 Dywizji Piechoty w rejonie Zacisza i Wężyków pod Sochaczewem, zdobywając sprzęt motorowy i 40 jeńców. Po zatrzymaniu podczas próby przekroczenia granicy węgierskiej przebywał w obozie jenieckim w Krakowie-Dąbiu, a następnie w Oflagu VII A Murnau w Bawarii. Oskarżony przez Niemców o rzekome rozstrzelanie volksdeutschów w czasie odwrotu z Wielkopolski we wrześniu 1939 r., został wiosną 1940 roku osadzony w areszcie obozowym, z którego zbiegł i pozorując ucieczkę z obozu, ukrył się na poddaszu umywalni bloku E, gdzie żywność, koce, termosy i leki zapewniali mu oficerowie 70 pułku piechoty, m.in. por. Marian Siarkiewicz, por. Stefan J. Rowiński i ppor. Jan Julian Lewandowski. W ukryciu przebywał od 2 lipca 1940 do 24 maja 1941 r., kiedy po przypadkowym ujawnieniu kryjówki popełnił samobójstwo, zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, że nie da się wziąć żywcem.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 98, Aneks 1 - s. 151, Aneks 2 - s. 165, Aneks 4 - s. 180, indeks nazwisk - s. 202 (dalej: Głowacki 1969).
Kaczmarek M., Nieznane losy poległych żołnierzy pleszewskiego 70 pułku piechoty, Pleszew 2008, s. 17-19, 34 (dalej: Kaczmarek 2008).
Kaczmarek M., Sprawa śmierci kpt. Edwarda Mamunowa, "Życie Pleszewa", 2010, nr 32 (675), s. 15 (dalej: Kaczmarek 2010).
Motyw ucieczki kpt. E. Mamunowa został wykorzystany w filmie "Eroica. Symfonia bohaterska w dwóch częściach" w reżyserii Andrzeja Munka, zrealizowanym w 1957 r.
[1] a) 12 października 1902 (źródło: Głowacki 1969; Kaczmarek 2008; archiwum rodzinne - akt zgonu wystawiony 14 VII 1941 r. i odpis aktu urodzenia Jadwigi Mamunow, bliźniaczki weterana, wystawiony w 2002 r.); b) błędnie: 12 maja 1902 (źródło: Kaczmarek 2010); [2] a) 24 maja 1941 (źródło: archiwum rodzinne - zawiadomienie Niemieckiego Czerwonego Krzyża z 14 VI 1941 r., akt zgonu z 14 VII 1941 r.); b) przed 3 maja 1941 (źródło: archiwum rodzinne - karta pocztowa z zawiadomieniem o śmierci wysłana przez por. Juliana Rowińskiego i ppor. Jana Lewandowskiego z Oflagu VII A Murnau do siostry E. Mamunowa, Anny Romockiej w Krośnie); c) 12 kwietnia 1941 (źródło: Kaczmarek 2008; Kaczmarek 2010); d) błędnie: luty 1942 (źródło: Głowacki 1969);
Ostatnie zmiany: 2017-02-17 01:46:32 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
Wśród pamiatek zamieszczonych jest skan kartki pocztowej.
Jest to zawiadomienie o śmierci w Oflagu w Murnau kpt Edwarda
Mamunowa. Kartkę tę podpisali por Julian Rowinski i ppor. Jan Lewandowski. To dwaj spośród kilkunastu oficerów ukrywających kap. Edwarda Mamunowa na terenie Oflagu
na strychu. Kapitan E.Mamunow ukrywał sie od 2 lipca 1940 roku
do samobójczej śmierci 24 maja 1941 roku
