Karta poległego

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:	podoficer zawodowy

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Kawaleria
Stopień:	kpr.
Przydział na 1 września 1939:	Podolska BK
Jednostka:	9 p. uł.

Funkcja na 1 września 1939:	podoficer w plutonie kolarzy
Przydział po 1 września 1939:	9 p. uł.
Funkcja po 1 września 1939:	podoficer w plutonie kolarzy

Przebieg służby wojskowej:	# 1935 - ukończył szkołę podoficerską pionierów przy 6 szwadronie pionierów; # 1 X 1937 - mianowany podoficerem zawodowym kawalerii; # 1938-1939 - ukończył liczne kursy z wychowania fizycznego, m. in. kurs instruktorów ćwiczeń ruchowych i kurs spadochronowy II stopnia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1938/1939); # 1939 - został trenerem drużyny piłkarskiej WCKS "Sparta" Trembowla;
Odznaczenia:	Krzyż Walecznych (na mocy rozkazu dowódcy armii "Warszawa" z 28 IX 1939 r.)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	wraz z 9 p .uł.

Data śmierci:	7 wrzesień 1939 [1]
Miejsce śmierci:	Uniejów [2]
Przyczyna śmierci:	niejasna
Okoliczności śmierci:	Jak relacjonował rtm. Edward Ksyk, dowódca 3 szwadronu 9 p. uł.: "Koło południa dowiaduję się, że nasz pluton kolarzy wysłany na rozpoznanie wpadł w zasadzkę i został rozbity. Podbiegam do drogi i widzę jeszcze kilku zapóźnionych kolarzy. Jedni pedałują ile sił w nogach, dwóch z wysiłkiem pcha po piaszczystym poboczu drogi swoje zapewne uszkodzone rowery. Twarze czerwone z wysiłku, a pot spływa po nich strugami. […] Z bezładnych opowiadań przerażonych kolarzy wynika, że wpadli w zasadzkę. Prócz ppor. Siemińskiego zabitych jest kilku ułanów. Podporucznik Neumann zrozpaczony z powodu straty przyjaciela rwie się, aby go odszukać. Ale dowódca pułku wysłał już pluton konny, bodaj z 1. szwadronu i dwa wozy TK ściągnięte telefonicznie z Brygady. […] Wieczorem wracają z wozem, na którym dwie panie przywożą ppor. Siemińskiego i kpr. Zycha. Siemiński umierający. Zych pełen animuszu, mimo że ciężko ranny. Rannymi zajmuje się nasz lekarz pułkowy por. Paczkowski. Po założeniu opatrunków ciężko rannych odsyła do punktu sanitarnego brygady. […] Siemińskiego mięliśmy więcej nie ujrzeć, a mogiła jego znaczy nasz trudny szlak wrześniowy" (Ksyk 2012, s. 520-521).
Pierwotne miejsce spoczynku #1:
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #2:
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #3:
Data ekshumacji:
Obecne miejsce spoczynku:	Uniejów, mogiła zbiorowa
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:	Tak
Forma upamiętnienia:	zbiorcza imienna tablica epitafijna mogiły zbiorowej na cmentarzu parafialnym w Uniejowie
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:

Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła:	Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 335 (dalej: KPŻP). Rómmel J., Za honor i Ojczyznę: wspomnienia dowódcy armii "Łódź" i "Warszawa", Warszawa 1958, s. 412 (dalej: Rómmel 1958). Ksyk E., W barwach 9. Pułku Ułanów Małopolskich, wstęp, oprac. i red. nauk. J. S. Tym, Gdańsk 2012, s. 520-521 (dalej: Ksyk 2012). Przybyszewski A., 9 Pułk Ułanów Małopolskich, Pruszków 2002 [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 78], s. 38 (dalej: Przybyszewski 2002). Przybyszewski A., 9. Pułk Ułanów Małopolskich 1809-1947, Radomyśl Wielki 2011, s. 435 (dalej: Przybyszewski 2011).
Uwagi:
Przypisy:	[1] a) 7 września 1939 (źródło: KPŻP; Przybyszewski 2002, s. 38); b) najwcześniej 9 września 1939 (źródło: Ksyk 2012); c) nieodnotowany jako poległy (źródło: Rómmel 1958); [2] a) Uniejów (źródło: KPŻP; Przybyszewski 2002, s. 38); b) brak danych; ostatni raz w widziany rej. m. Dąbie, kiedy jako ciężko ranny został odesłany do punktu sanitarnego Podolskiej BK (źródło: Ksyk 2012); c) nieodnotowany jako poległy (źródło: Rómmel 1958);