Bernadeta Kostecka (z d. Hromada), Helena Kaźmierska (z d. Hromada)
Stan cywilny:
żonaty
Małżonek:
Zofia Kaźmierska (poślubiona 1 III 1945 r. - pierwszy ślub zawarty w powojennym Lesznie; jako świadek wystąpił były dowódca 55 pułku piechoty płk Władysław Wiecierzyński)
Dzieci:
Jacek † (ur. 1946), Marek (ur. 1947), Ewa (ur. 1950), Anna (ur. 1954)
# 1931-1934 - w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie - Ostrowi Mazowieckiej;
# 1934 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech.;
# 1935 - na kursie obserwatorów lotnictwa, następnie przydzielony do III batalionu 55 pułku piechoty;
# 1937 - mianowany na stanowisko dowódcy kompanii przeciwpancernej 55 pp;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (za kampanię 1939 r. na wniosek dowódcy 55 pp i na mocy uchwały Prezydium KRN nr 24 z 9 I 1947 r.), Srebrny Krzyż Zasługi (21 XII 1946 r.), Medal "Za Warszawę 1939-45" (1946), Medal "Zwycięstwa i Wolności" (1946)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 55 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą, bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej i obronie Warszawy (ranny podczas przedzierania się do stolicy); obecny przy ukryciu pułkowego sztandaru; 25 IX - wzięty do niewoli niemieckiej, następnie osadzony jako jeniec w Oflagu II C Woldenberg;
Data śmierci:
5 październik 1971
Miejsce śmierci:
Leszno
Obecne miejsce spoczynku:
Leszno, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
inskrypcja na płycie nagrobnej grobu rodzinnego na cmentarzu parafialnym w Lesznie
Życiorys:
Henryk Hromada urodził się 30 czerwca 1912 roku w Dubiecku koło Przemyśla jako syn Jana Hromady i Antoniny z Majdów. Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał w Stanisławowie. W 1930 roku zdał maturę. W roku 1931 został przyjęty do Szkoly Podchorążych Piechoty w Komorowie - Ostrowi Mazowieckiej, którą ukończył w 1934 roku, uzyskując promocję na stopień podporucznika. W roku 1935 odbył kurs obserwatorów lotnictwa, a następnie otrzymał przydział do III batalionu 55 Poznańskiego Pułku Piechoty. W 1937 roku został mianowany dowódcą kompanii przeciwpancernej pułku. Na tym samym stanowisku i w stopniu porucznika wziął udział w wojnie obronnej Polski 1939 roku. Walczył na szlaku bojowym 55 pułku piechoty, m.in. w bitwie nad Bzurą, bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej, a następnie w obronie Warszawy. Jego kompania zniszczyła 18 czołgów nieprzyjaciela, zdobyła 4 działa i 44 karabiny maszynowe. Uczestniczył w ukrywaniu pułkowego sztandaru. W czasie przedzierania się do oblężonej stolicy został ranny. 25 września dostał się do niewoli niemieckiej i całą wojnę przebywa w obozach jenieckich: Stablack, Riesenburg, Linz i II C Woldenberg (barak 3b, jako jeniec nr 19817). 11 lutego 1945 roku powrócił do Leszna, gdzie 1 marca pojął za żonę Zofię Kaźmierską. Był to pierwszy ślub zawarty w powojennym Lesznie, a jako świadek pana młodego wystąpił były dowódca 55 pułku piechoty płk Władysław Wiecierzyński. W tym samym czasie Henryk Hromada w stopniu kapitana został kierownikiem Wydziału Wojskowego w Starostwie Powiatowym. Pomiędzy 25 czerwca a 3 listopada tego samego roku odbył przeszkolenie dla oficerów sztabowych w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojska Polskiego w Rembertowie, a po awansie na stopień majora z dniem 3 listopada 1945 roku otrzymał przydział na stanowisko szefa sztabu Lubuskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1947 roku został awansowany na stopień podpułkownika i przeniesiony do WOP w Kłodzku. Z uwagi na ostracyzm, jaki stosowano wobec jego osoby jako oficera przedwojennego, złożył wniosek o przeniesienie do rezerwy i w 1948 roku powrócił do Leszna. W styczniu 1949 roku podjął pracę w Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w niedalekiej Święciechowie. Przepracował tamże 19 lat jako wiceprezes, lecz wskutek pogarszającego się stanu zdrowia zmuszony był przejść na rentę. Po dwóch zawałach serca zmarł 5 października 1971 roku w Lesznie.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 466.
Archiwum rodzinne (fotografie i dokumenty w posiadaniu Ewy Wiśniewskiej z d. Hromada, córki weterana, m.in. akt ślubu z USC w Lesznie; zaświadczenie o ukończeniu kursu dla oficerów sztabowych wystawione przez Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojska Polskiego dn. 9 XI 1945 r.; tymczasowe zaświadczenie tożsamości wystawione przez Zarząd Miejski w Lesznie dn. 9 III 1949 r.; zaświadczenie lekarskie dot. obrażeń doznanych w bitwie nad Bzurą; karta pocztowa z Oflagu II C Woldenberg; zaświadczenie nr 49910/327 z dn. 16 I 1947 r. o nadaniu Krzyża "Virtuti Militari"; zaświadczenia o czynach bojowych w czasie kampanii wrześniowej, doznanych obrażeniach i wnioskach o odznaczenia orderem "Virtuti Militari" i Krzyżem Walecznych wystawione przez dowódcę 55 pp płk. Władysława Wiecierzyńskiego; oświadczenia chor. Stanisława Franciszczaka, adiutanta I batalionu 55 pp, i ppor. Tadeusza Wachowiaka, dowódcy plutonu 3 kompanii w I batalionie 55 pp; zaświadczenia dot. złożenia matury w II Państwowym Gimnazjum w Stanisławowie z dn. 17 V 1930 r.; własnoręczny życiorys i Kwestionariusz Rejestracyjny Emeryta i Rencisty z dn. 21 II 1961 r.).
Tradycja rodzinna (zebr. Piotr Wiśniewski).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2017-10-09 14:08:15 przez piotrwis1950 |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
