56 pp w składzie armii "Warszawa" (od 22 IX; od 25 IX - na pododcinku "Zachód" odcinka "Warszawa-Zachód" obrony Warszawy)
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca 2 kompanii ckm 69 pp (od 10 IX); dowódca II batalionu 69 pp (od 17 IX); dowódca 1 kompanii ckm w I batalionie 56 pp (od 22 IX)
Przebieg służby wojskowej:
# 1927-1928 - w Szkole Podchorążych Rezerwy w Śremie, następnie przydzielony do 57 pułku piechoty w Poznaniu (zasadnicza służba wojskowa);
# z dniem 1 I 1931 - promowany na stopień ppor. rez. piech.;
# 1934 - odnotowany w stopniu ppor. rez. piech. ze starszeństwem z dniem 1 I 1931 r. (lokata 1042.), przydziałem mobilizacyjnym do 69 pułku piechoty w Gnieźnie i przynależnością ewidencyjną do PKU Poznań Miasto;
# 18 VIII 1938 - w stopniu por. rez. piech. zmobilizowany do Wojska Polskiego;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V - Krzyż Srebrny (XI 1966, zakwalifikowany przez dowódcę 17 DP za całokształt walk w kampanii 1939 r.; faktyczna dekoracja odznaczeniem odbyła się 18 XI 1971 r. w Poznaniu), Srebrny Krzyż Zasługi (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1955), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965), Medal za Warszawę 1939-1945 (1975)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 69 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą i bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej, następnie w szeregach 56 pp w obronie stolicy (m.in. 26 IX - w nieudanym wypadzie na Fort Szczęśliwicki); po kapitulacji - w niewoli niemieckiej
Data śmierci:
30 październik 1980
Miejsce śmierci:
Poznań
Obecne miejsce spoczynku:
Poznań, ul. Grunwaldzka, Cmentarz Komunalny nr 2 Junikowo, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
pole 19, kwatera C, rząd 22, miejsce 22
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
"Rocznik Oficerski Rezerw", 1934, s. 67, 536.
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 122, Aneks 1 - s. 148, Aneks 4 - s. 178, indeks nazwisk - s. 196.
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 244, 266, indeks nazwisk - s. 419.
Po kapitulacji Warszawy trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagach X C Lübeck, X B Sandbostel, VII A Murnau i II C Woldenberg (Dobiegniew), w którym był dowódcą tzw. "trójki" w konspiracyjnej organizacji jenieckiej. Uczestnicząc w ewakuacyjnym marszu śmierci, został uwolniony przez wojska radzieckie w rejonie Pyrzyc.
Ostatnie zmiany: 2021-05-09 18:28:55 przez Grzechotnik1 |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
