Karta poległego

Nazwisko: BOŁTUĆ
Imię #1: Mikołaj
Imię #2:
Imię #3:
Pseudonim:
Imię ojca: Ignacy
Imię matki: Anna
Nazwisko rodowe matki: Lubańska
Data urodzenia: 21 grudzień 1893
Miejsce urodzenia: Petersburg
Rodzeństwo:
Stan cywilny: żonaty
Małżonek: Maria z Wesołowskich
Dzieci:
Ostatni adres:
Narodowość: polska
Wykształcenie: wyższe
Zawód: żołnierz zawodowy
Wyznanie: rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej: żołnierz, zawodowa służba wojskowa
Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny: Armia Pomorze
Rodzaj broni lub służby: Piechota
Stopień:

gen. bryg.
Przydział na 1 września 1939: Inne
Jednostka:
Funkcja na 1 września 1939: Dowódca Grupy Operacyjnej "Wschód" Armii „Pomorze”
Przydział po 1 września 1939: Grupa Operacyjna "Wschód" Armii „Pomorze”
Funkcja po 1 września 1939: Dowódca Grupy Operacyjnej "Wschód" Armii „Pomorze”
Dowódca 4DP - 19-21.09.1939r.
Przebieg służby wojskowej: Absolwent Korpusu Kadetów w Omsku oraz w 1913 Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. Mianowany w 1913 ppor. Podczas I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej na Froncie Wschodnim. Od XII 1917 w stopniu kpt. dowodził batalionem w III korpusie Polskim, a następnie od X 1918 w 4 DS. gen. L. Żeligowskiego. Brał udział w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej. W VI 1919 wraz z 4 DS. przybył do kraju. Następnie w stopniu kpt. od 14 VII 1919 do 23 VII 1920 dowodził I batalionem 31 pp. Awansowany do stopnia mjr 1 VII 1920.Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w trakcie, której wsławił się trzydniową obroną Zamościa, za co został odznaczony VM kl. 5 nr 0738 /nadanie 21 II 1921/. W dniu 23 VII 1920 zostaje d-cą 31 pp, którym dowodzi do 23 II 1921, następnie z-ca d-cy pułku, a od 18 V 1921 do 27 X 1921 ponownie d-ca 31 pp. Po wojnie zweryfikowany przez MSWoj. w stopniu mjr sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Od 1 XI 1921 X 1922 na kurs doszkalający do WSWoj. w Warszawie. Awansowany do stopnia ppłk SG sł. st. piech. 1 VII 1923Następnie pełni służbę jako szef wydziału w Oddziale III a - Biura Ścisłej Rady Wojennej, którym kierował wówczas płk SG T. Kutrzeba i oficer w Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych /GISZ/do1928. Awansowany do stopnia płk SG 1 I 1928. Na początku 1928 skierowany do KOP na stanowisko d-cy 6 Półbrygady KOP. Po reorganizacji KOP w VII 1929 obejmuje stanowisko d-cy nowo powstałej Brygady KOP „Grodno”, którą dowodzi do VI 1930. Od VII 1930 do V 1936 pełni funkcje d-cy piechoty dywizyjnej i p. o. d-cy 19 DP w Wilnie. W V 1936 mianowany d-cą 4 DP. Mianowany gen. bryg. 19 III 1939. 28 III 1939 obejmuje dowództwo GO „Wschód” Armii „Pomorze”.
Awanse:
- kapitan – 1917
- major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty
- podpułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 18 lokatą w korpusie oficerów piechoty
- pułkownik – 1 stycznia 1928 ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 17 lokatą w korpusie oficerów piechoty
- gen bryg.svg generał brygady – 19 marca 1938
Odznaczenia: Złoty Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari kl.IV (pośmiertnie, nr 00110) Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari kl.V (21 II 1921, nr 0738) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Wrzesień 1939 - szlak bojowy: W wojnie obronnej we IX 1939 po stoczeniu ciężkich walk nad rzeką Osą, przebijał się w kierunku Bzury. W bitwie nad Bzurą dowodził od 11 IX 1939 na odcinku głównego uderzenia, w trakcie, którego podległe mu oddziały zdobyły Łowicz. Następnie przebijał się przez Kampinos w kierunku Modlina. 21 IX 1939 stanął w Palmirach na czele złożonego z resztek różnych oddziałów zgrupowania.
Data śmierci: 22 wrzesień 1939
Miejsce śmierci: Łomianki Górne
Przyczyna śmierci: poległy
Okoliczności śmierci: Poległ w natarciu na pozycje wroga.
Pierwotne miejsce spoczynku #1:
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #2:
Data ekshumacji:
Pierwotne miejsce spoczynku #3:
Data ekshumacji:
Obecne miejsce spoczynku: Warszawa, ul. Powązkowska, Cmentarz Wojskowy
Lokalizacja grobu: Kwatera: A 10; Rząd: 1; Grób: 12
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys: Ur. 20 XII 1893 w Petersburgu, syn Ignacego i Anny z Labuńskich. Absolwent Korpusu Kadetów w Omsku oraz w 1913 Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. Mianowany w 1913 ppor. Podczas i wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej na Froncie Wschodnim. Od XII 1917 w stopniu kpt. dowodził batalionem w III korpusie Polskim, a następnie od X 1918 w 4 DS. gen. L. Żeligowskiego. Brał udział w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej. W VI 1919 wraz z 4 DS. przybył do kraju. Następnie w stopniu kpt. od 14 VII 1919 do 23 VII 1920 dowodził I batalionem 31 pp. Awansowany do stopnia mjr 1 VII 1920.Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w trakcie, której wsławił się trzydniową obroną Zamościa, za co został odznaczony VM kl. 5 nr 0738 /nadanie 21 II 1921/. W dniu 23 VII 1920 zostaje d-cą 31 pp, którym dowodzi do 23 II 1921, następnie z-ca d-cy pułku, a od 18 V 1921 do 27 X 1921 ponownie d-ca 31 pp. Po wojnie zweryfikowany przez MSWoj. w stopniu mjr sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Od 1 XI 1921 X 1922 na kurs doszkalający do WSWoj. w Warszawie. Awansowany do stopnia ppłk SG sł. st. piech. 1 VII 1923Następnie pełni służbę jako szef wydziału w Oddziale III a - Biura Ścisłej Rady Wojennej, którym kierował wówczas płk SG T. Kutrzeba i oficer w Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych /GISZ/do1928. Awansowany do stopnia płk SG 1 I 1928. Na początku 1928 skierowany do KOP na stanowisko d-cy 6 Półbrygady KOP. Po reorganizacji KOP w VII 1929 obejmuje stanowisko d-cy nowo powstałej Brygady KOP „Grodno”, którą dowodzi do VI 1930. Od VII 1930 do V 1936 pełni funkcje d-cy piechoty dywizyjnej i p. o. d-cy 19 DP w Wilnie. W V 1936 mianowany d-cą 4 DP. Mianowany gen. bryg. 19 III 1939. 28 III 1939 obejmuje dowództwo GO „Wschód” Armii „Pomorze”. W wojnie obronnej we IX 1939 po stoczeniu ciężkich walk nad rzeką Osą, przebijał się w kierunku Bzury. W bitwie nad Bzurą dowodził od 11 IX 1939 na odcinku głównego uderzenia, w trakcie, którego podległe mu oddziały zdobyły Łowicz. Następnie przebijał się przez Kampinos w kierunku Modlina. 21 IX 1939 stanął w Palmirach na czele złożonego z resztek różnych oddziałów zgrupowania. Poległ w natarciu na pozycje wroga 22 IX 1939 pod Łomiankami Górnymi.
Pochowany na cmentarzu Powązki w Warszawie.
Od 1925 żonaty z Marią z Wesołowskich.
Odznaczony: VM kl. 5, OP 4, , KW 4x, ZKZ, pośmiertnie VM kl. 4 nr 00110
Roczniki oficerskie MSWoj. 1924,1928,1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006; T. Kryska-Karski – St. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej. W-wa 1991; Z. Mierzwiński. Generałowie II Rzeczypospolitej. W-wa 1990; Cmentarz Komunalny Powązki. Dawny Wojskowy w Warszawie. Red. J. J. Malczewski. W-wa 1989.O Niepodległą i Granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939.W-wa – Pułtusk 2001.
(inf. Tadeusz Łaszczewski )
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła: Dowódcy polskiego września 1939 ,Ryszard Juszkiewicz Ciechanów 1989.s26

Roczniki oficerskie MSWoj. 1924,1928,1932;

R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;

T. Kryska-Karski – St. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej. W-wa 1991;

Z. Mierzwiński. Generałowie II Rzeczypospolitej. W-wa 1990;

Cmentarz Komunalny Powązki. Dawny Wojskowy w Warszawie. Red. J. J. Malczewski. W-wa 1989.

O Niepodległą i Granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939.W-wa – Pułtusk 2001
Uwagi: Portret pochodzi z Wikimedia Commons
Ostatnie zmiany: 2011-06-26 10:42:01 przez BlazejK | Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -

Zdjęcia, dokumenty, pamiątki

Grób rodzinny gen. M. Bołtucia na Powązkach (fot. A. Nowiński)Grób rodzinny gen. M. Bołtucia na Powązkach (fot. A. Nowiński) Gen. Bryg. Mikołaj Bołtuć upamiętniony na imiennej tabliczce epitafijnej na jednej z mogił zbiorowych kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie. Stan na 13. 11. 2016 r. (fot. Tomasz Krzyżanowski).

Komentarze