- oficer Służby Zwycięstwu Polski
- od 17 stycznia 1940 r. kurier KG ZWZ
- kapitan służby stałej Korpusu Sanitarnego - cichociemny
Militärdienstverlauf:
W latach 1938-1939 lekarz 9 Pułku Ułanów Małopolskich w Trembowli.
Auszeichnung:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- dwukrotnie Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
September 1939 – Kampfweg:
We wrześniu 1939 walczył w szeregach Armii "Poznań", ranny podczas obrony Warszawy, po jej kapitulacji wzięty do niewoli, z której zdołał uciec.
Todesdatum:
11 czerwiec 1986
Todesort:
Warszawa
Anwesende Ruhestätte:
Lage des Grabes:
Gedacht:
Form des Gedenkens:
Lebenslauf:
W konspiracji od jesieni 1939 r. - oficer Służby Zwycięstwu Polski, następnie Związku Walki Zbrojnej. 17 stycznia 1940 r. jako "Lubicz" - kurier KG ZWZ, opuścił okupowaną Polskę. Przez Słowację dotarł do Budapesztu, następnie do Francji, gdzie został dowódcą kompanii w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, następnie w 3. Dywizji Piechoty. W czerwcu ewakuowany do Wielkiej Brytanii, wcielony do 1. Brygady Strzeleckiej. Zgłosił akces dalszej walki w okupowanym kraju. Przeszedł szkolenie dywersyjne i kurs spadochronowy. 10.10.1941 r. zaprzysiężony na rotę ZWZ. Przerzucony do kraju nocą 27/28 grudnia 1941 r. w ramach operacji lotniczej "Jacket". Na skutek błędu nawigatora zrzut wykonano ok. 22 km na północ od Łowicza, na wysokopienny las Paulinka-Załusków przy drodze Sochaczew-Gąbin. Co gorsze, miejsce to było położone kilka kilometrów za kordonem granicznym, oddzielającym tereny włączone do Rzeszy od Generalnego Gubernatorstwa. Dwaj skoczkowie zawiśli na drzewach - w tym jeden nieprzytomny. Z drzew nie udało się ściągnąć dwóch spadochronów z zasobnikami i paczki z rzeczami cichociemnych. Po długich i bezowocnych próbach odzyskania swoich rzeczy, nad ranem skoczkowie nie zorientowani, że znajdują się na terenie Rzeszy, odeszli z miejsca zrzutu. "Kotwicz" (mjr. dypl. Maciej Kalenkiewicz), "Wania", "Celt" (ppor. Tadeusz Chciuk) i "Buka" (kpr. Wiktor Strzelecki) zostali zatrzymani na polu przez patrol Grenzschutz i doprowadzeni na posterunek we Wszeliwach, gdzie przy próbie rewizji niespodziewanie otworzyli ogień zabijając czterech Niemców. Po kilku dniach, przekraczając granicę GG, udało im się dotrzeć do Warszawy. Kpt "Wania" został dowódcą III Odcinka "Wachlarza". Osobiście brał udział w wielu akcjach dywersyjnych m.in. w wysadzaniu transportów wojskowych na linii Brześć-Mińsk i Mińsk-Homel. Podczas jednej z nocnych wędrówek w listopadzie 1942 r. złamał nogę. Na kwaterze pod Dawidgródkiem został przypadkowo aresztowany przez białoruską policję szukającą ukrywających się Żydów. Mimo dobrze podrobionych dokumentów trafił do aresztu w Stolinie, a następnie do więzienia w Pińsku. Po odkryciu przez Niemców, że jego dokumenty są podrobione przeszedł ciężkie śledztwo połączone z biciem i torturami. 18 stycznia 1943 r. został odbity z pińskiego więzienia podczas brawurowej akcji przeprowadzonej przez oddział por. cc "Ponurego" (Jan Piwnik). Po wypoczynku w Warszawie powrócił do służby. Najpierw został szefem Kedywu Obszaru AK Białystok, a później dowódcą 84. pułku piechoty w ramach 30. Dywizji Poleskiej Piechoty AK. W boju pod Mańczakami został ciężko ranny i ponownie do zdrowia wracał w Warszawie, gdzie zdążył wykurować się do wybuchu Powstania Warszawskiego.
Erinnerungen:
"Ankieta cichociemnego"
Burial Geschichte:
Quellen:
www.1944.pl
wyborcza.pl
Bemerkungen:
Letzte Änderungen: 2013-01-01 17:38:56 by Megera |
Wenn Sie die Daten ändern möchten, drücken Sie -
